I2C (อินเตอร์อินทิเฟซแบบสองสาย)
(I2C)
นิยาม
I2C (อินเตอร์อินทิเฟซแบบสองสาย) (I2C) Hard Skill
I2C (อินเตอร์อินทิเฟซแบบสองสาย) คือ โปรโตคอลการสื่อสารแบบอนุกรมที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในการเชื่อมต่ออุปกรณ์ต่อพ่วงความเร็วต่ำกับโปรเซสเซอร์และไมโครคอนโทรลเลอร์โดยใช้สายข้อมูลและสายสัญญาณนาฬิกาเพียงสองเส้น
ระดับความเชี่ยวชาญ
ระดับที่ 1
ระดับพื้นฐาน
1. เข้าใจวัตถุประสงค์และการทำงานพื้นฐานของโปรโตคอล I2C
2. สามารถระบุสายหลักสองสาย ได้แก่ SDA (ข้อมูล) และ SCL (สัญญาณนาฬิกา)
3. คุ้นเคยกับคำศัพท์พื้นฐาน เช่น มาสเตอร์, สเลฟ, สัญญาณเริ่มต้น และสัญญาณหยุด
ระดับที่ 2
ระดับปานกลาง
1. สามารถตั้งค่าและกำหนดค่าการสื่อสาร I2C ระหว่างอุปกรณ์โดยใช้ไมโครคอนโทรลเลอร์ได้
2. เข้าใจรูปแบบการกำหนดที่อยู่และสามารถจัดการอุปกรณ์สเลฟหลายตัวในบัสได้
3. สามารถแก้ไขปัญหาทั่วไปของ I2C เช่น การชนกันของบัสหรือการส่งข้อมูลผิดพลาดได้
ระดับที่ 3
ระดับสูง
1. สามารถออกแบบและใช้งานระบบ I2C ที่ซับซ้อนซึ่งมีมาสเตอร์และสเลฟหลายตัวได้
2. ปรับแต่งการตั้งค่าเวลาสัญญาณและความเร็วเพื่อใช้ในแอปพลิเคชันที่มีประสิทธิภาพสูง
3. พัฒนาตัวขับเคลื่อนหรือเฟิร์มแวร์ที่สนับสนุนฟีเจอร์ขั้นสูงของ I2C เช่น การยืดสัญญาณนาฬิกาและสัญญาณเริ่มต้นซ้ำได้
